Sigurður Flosason – saksofonista jazzowy i kompozytor.
Zaczął grać jazz jako nastolatek. Jest absolwentem FIH School of Music z 1983 roku w klasie saksofonu klasycznego. Następnie kontynuował studia na Uniwersytecie Indiana w Stanach Zjednoczonych pod kierunkiem takich nauczycieli jak wiodący saksofonista klasyczny Eugene Rousseau i guru edukacji jazzowej David Baker. Uzyskał tytuł licencjata w 1986 roku, a dwa lata później tytuł magistra, na kierunku jazzu i saksofonu klasycznego. Kontynuował studia u boku George’a Coleman’a w Nowym Jorku w okresie zimy 1988/89. W1989 roku muzyk powrócił do kraju i w krótkim czasie stał się jednym z najaktywniejszych muzyków jazzowych Islandii. Występował często w kraju i za granicą. Nagrał ponad 20 płyt CD prezentując szeroką gamę muzyki jazzowej; począwszy od własnych kompozycji i standardów jazzowych, poprzez wykonywanie muzyki eksperymentalnej i improwizowanej, a także występów z Islandzką Orkiestrą Symfoniczną i szwedzkim Norrbotten Big Band. Sigurdur jest siłą napędową i częstym dyrygentem Reykjavik Big Band oraz członkiem i założycielem Icelandic Saxophone Quartet.
Sigurdur jest również mocno zaangażowany w rozwój edukacji muzycznej w Islandii. Od 1989 roku jest szefem wydziału jazzowego w F.I.H School of Music. Prowadzi też liczne kursy i warsztaty w Islandii i za granicą. Jest również aktywny w pracy dla islandzkiego ministerstwa edukacji odnośnie programu nauczania dla islandzkich szkół muzycznych. Co więcej, odegrał on znaczącą rolę w promowaniu muzyki jazzowej w Islandii, organizując cykl koncertów i festiwali. Jest wiceprzewodniczącym PTF Islandzki Stowarzyszenia kompozytorów Muzyki Rozrywkowej i Jazzu. Jest także członkiem zarządu STEF, Islandzkiego Stowarzyszenia Praw Kompozytorów.
Warto dodać, że Sigurdur Flosason zdobył 1 miejsce w konkursie American Hoagy Carmichael w 1987 roku i był finalistą konkursu Europe Jazz Contest 1990 roku. Był nominowany do nagród muzycznych Rady Nordyckiej w 2000 i 2003 roku. Jest również pięciokrotnym zwycięzcą Icelandic Music Awards. Był także nominowany do duńskich nagród muzycznych w 2011 roku za album nagrany z duńską wokalistką Cathrine Legardh.
W ostatnich latach Sigurdur stał się aktywny w Danii. Wydał trzy płyty dla duńskiej wytwórni Storyville : „Land & Sky” (2011), podwójne CD, wynik współpracy kompozytorskiej z wokalistką Cathrine Legardh. „Nightfall” (2012), CD obejmujące liryczne standardy nagrane wspólnie z organistą Kjeld’em Lauritsen’em, gitarzystą Jacob’em Fischer’em i perkusistą Kristian’em Leth’em. Jego ostatni album to „The eleventh hour” (2013), z własnymi kompozycjami nagranymi wraz z jego Copenhagen Quartet w składzie: Nikolaj Hess na fortepianie, Lennart Ginman na basie i Morten Lund na perkusji.
Wśród dyskografii Sigurður’a Flosason’a można też wymienić: Gengið á hljóðið (1996), Himnastiginn (1999), Djúpið (2001), Leiðin heim (2005), Bláir skuggar (2007), Blátt ljós (2008), Spunakonsertar (2008), Það sem hverfur (2009), Tveir heimar (2014), Blátt líf (2014).
I właśnie na albumie „Blátt líf” wydanym w 2014 roku chciałbym się w tym miejscu skupić. Materiał na płytę nagrano w Stúdíó Sýrlandi w Vatnagörðum. Za nagrania i miksowanie odpowiedzialny był Hafþór Tempó Karlsson.
Na płycie Sigurðar’owi towarzyszą:
Þórir Baldursson – organy Hammond
Einar Scheving – perkusja
Jacob Fischer – gitara
Trzeba przyznać szczerze, że partie Þórir’a Baldursson’a wykonywane na organach Hammonds są jedyne w swoim rodzaju. Brzmienie słynnego modelu vintage B3 jest ciepłe i soczyste. Poszczególne akordy zwięzłe, ale nasycone emocjami chwytają za serce. Nie są one jedynie tłem dla popisów innych instrumentów, ale stanowią istotny element wkomponowany w całość. Dodają niewątpliwie ciekawych barw muzyce kwartetu i wzbogacają jazzową przestrzeń.
Perkusista Einar Scheving profesjonalnie gra od 15 roku życia, a swoją edukację kończył na Uniwersytecie w Miami. Na koncie ma dwie statuetki Icelandic Music Awwards ( w 2006 za ‚Best Jazz Composition’, i w 2007 za ‚Jazz Album of the Year’ – “Cycles”). Występował na przeszło 100 albumach jako muzyk sesyjny.
Jacob Fischer to duński gitarzysta jazzowy. Samouk, który zaczął grać na gitarze w wieku 14 lat. Zadebiutował w wieku 17 lat podczas Copenhagen Jazz Festival. Od 1992 roku był członkiem Svend Asmussen Quartet. Od tamtej pory grał w wielu zespołach i niemal całą elitą duńskiej sceny jazzowej, w tym Allan Botschinsky, Jesper Thilo, Finn Ziegler, Bob Rockwell i Radioens Bigband. Grał również z muzykami jazzowymi spoza ojczyzny, m.in. z Toots Thielemans, Art Farmer, Lee Konitz, Gary Bartz, John Abercrombie, Scott Hamilton, Adam Nussbaum, Putte Vickman, Jan Allan i Jerry Bergonzi. Potem założył własny zespół Jacob Fischer Trio, w którym gra u boku basisty Hugo Rasmussen i perkusisty Janus Templeton. Jest także członkiem Christina von Bülows trio i Kristian Jørgensens Quartet. W sumie wystąpił na ponad 200 płytach. Otrzymał wiele wyróżnień, w tym jako jedyny duński muzyk zdoby trzy najwyższe nagrody – JASA prize 1992 (Danish jazz critics award), The Ben Webster prize w 1996 roku i Palaebar´s prize w 1998 roku. Ponadto w 2001 roku statuetka „Django d’Or” również trafiła w jego ręce w kategorii ‚Jazz Performer of the Year’. Delektować możemy się grą i solówkami gitarzysty.
„Blátt líf” to wspaniały i różnorodny album z 11 utworami. Płyta ma pewne odniesienia do wcześniejszych prac artysty, mam tu na myśli wydawnictwa „Bláir skuggar” i „Blátt ljós”. Zatem „Blátt líf” można odczytywać jako pewien rodzaju kontynuacji myśli przewodniej autora.
Jazzowa muzyka Sigurður’a Flosason’a przygotowana na album „Blátt líf” nasączona jest mocno bluesem i jego różnymi odcieniami. To zestaw wyrafinowanych nagrań, w których kompozytor pięknie nawiązał do bluesowych klimatów. Pojawiają również motywy relaksująco swingujące i fragmenty smooth jazzowe. Całość spaja delikatny dźwięk altowego saksofonu i liryczny styl gry islandzkiego muzyka. Łagodne narracje saksofonu elektryzują nas gładkimi tonami. Są one zawsze estetycznie rozplanowane, emanują ciepłem i śpiewnością. „Popisy” saksofonowe świadczą nie tylko o wirtuozerii i talencie kompozytorskim, ale o pełnej dojrzałości artystycznej.
„Blátt líf” słucha się w przyjemnym napięciu, z rosnącym zaciekawieniem.
Sigurður Flosason :: Blátt líf
01. Blátt líf 6:56
02. Þegar dimmir, dagur er í nánd 4:41
03. Áramót 4:45
04. Hankaður 4:47
05. Bankablús 6:32
06. Leynigestir 6:32
07. Eftir einn 4:10
08. Þú varst ástin mín 5:57
09. Bankaleynd 5:15
10. Þegar neyðin er stærst 5:19
11. Einn fyrir alla og allir fyrir einn 6:12
Sigurður Flosason : website / facebook