Jeśli podoba Ci się to co robimy i chciałbyś nam dać o tym znać, możesz po prostu postawić nam kawę. Będzie nam miło. Poczujemy się lepiej i zmotywuje nas to do dalszego pisania.
Botnleðja (ang. Silt) to bez wątpienia jeden z najważniejszych zespołów rockowych w historii islandzkiej muzyki alternatywnej. Grupa powstała po koniec 1994 roku w Hafnarfjörður, a w jej skład wchodzą:
Heiðar Örn Kristjánsson – wokal, gitara
Ragnar Páll Steinsson – bas i perkusja
Haraldur Freyr Gíslason – perkusja
Kristinn Gunnarsson – klawisze (1997-2001)
W 1995 roku grupa Botnleðja wzięła udział w islandzkim konkursie muzycznych talentów, tzw. bitwie zespołów (ang. Battle of the bands) o nazwie Músíktilraunir. Zespół został dobrze przyjęty przez publiczność i jury, wygrał ten konkurs i w nagrodzę otrzymał 25 godzin w studiu nagraniowym. Okazało się, iż muzykom wystarczyło to w zupełności. W zasadzie wyrobili się w 24 godziny, aby przygotować i nagrać swój debiutancki album „Drullumall”, który został wydany w 1995 roku nakładem wytwórni Rymur, należącej do Rafna Jónssona.
Dzięki tej płycie zyskali dużą popularność, zaczęli grać koncerty. Supportowali m.in. brytyjski zespół Ash, który występował w Islandii. Ale tak naprawdę to dopiero dzięki kolejnemu albumowi „Fólk er Fífl”, wydanemu w 1996 roku za pośrednictwem R&R musik, odnieśli prawdziwy sukces. Album został nagrany we współpracy z Rafnem Jónssonem. Za ten krążek zespół otrzymał aż trzy nagrody muzyczne Icelandic Music Awards (najlepsza piosenka, najlepszy album i najlepszy zespół). Grupa zapraszana była do rozgrzewania koncertów tak znanych kapel jak np. Prodigy, Brussel Kaupallinen, Bobwire, Pulp, Super Furry Animals, czy Blur. Zresztą islandzcy muzycy bardzo zaprzyjaźnili się chłopakami z brit popowego zespołu Blur, którzy w 1997 roku nagrywał na Islandii swój nowy album „Blur”. Brytyjczycy byli dużymi fanami Botnleðja. Plotki głoszą, że swoje chwytliwe „uuu-huuu” zamieszczone w utworze „Song 2” muzycy Blur zapożyczyli z piosenki „Þið eruð Frábær”. W każdym bądź razie w tym samym roku zespół Botnleðja został zaproszony i towarzyszył Blur podczas ich trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii. Potem panowie supportowali m.in. Skunk Anansie.
W tym czasie zespół Botnleðja próbował swoich sił za granicą. Muzycy mieli nawet w planach przeniesienie się do Wielkiej Brytanii i przyjęcie anglojęzycznej nazwy dla swojej kapeli, czyli Silt. W 1998 roku do rockowego tria dołączyła Kristinn Gunnar Blöndal, która grała na klawiszach i gitarze. Grupa rozpoczęła wspólnie prace nad nowym materiałem. Latem tego samego roku zespół wystąpił na islandzkim festiwalu muzycznym Popp in Reykjavik. Ponadto w czerwcu grupa wyruszyła w trzytygodniową trasę koncertową do Kalifornii w Stanach Zjednoczonych.
Pod koniec 1998 roku ukazał się trzeci longplay Botnleðja zatytułowany „Magnyl”, za pośrednictwem wytwórni Error Music/Magnyl Music, określany często mianem najlepszego albumu zespołu. Materiał na płytę został nagrany w Hljóðhamri przez Hrannara Ingimarssona i Ívara Bongó pod kierunkiem Rafna Jónssona, ale ego miksami zajmował się Ken Thomas. Płyta otrzymała świetne recenzje, a podczas rozdania nagród Icelandic Music Awards, zespół otrzymał dwie statuetki – za album roku i wykonawcę roku. W islandzkiej prasie wydawnictwo „Magnyl” pojawiało się na pierwszych miejscach rocznych podsumowań muzycznych. Warto odnotować, że jesienią 1999 roku zespół zagrał na Reading Music Festival w Wielkiej Brytanii. Ponadto grupa odbyła sześciotygodniowe tournee po Wielkiej Brytanii. Tuż przez Bożym Narodzeniem 1999 roku, w wyniku spięć dochodzących pomiędzy między Haraldurem i Kristin, artystka opuściła zespół. W ten sposób Botnleðja ponownie stał się trio i w lutym 2000 roku zaczął pracować nad nowym materiałem. Odczuwając jednak brak czwartego członka zespołu, szczególnie w perspektywie zapowiadających się licznych koncertów, muzycy zaprosili gościnnie do współpracy gitarzystę Andriego Freyra Viðarssona. Okres wiosenny i letni upłynął formacji na licznych koncertach w kraju i za granicą. Dopiero wczesną jesienią Haraldur, Heiðar i Ragnar wybrali się do Kornwalii w Anglii, aby nagrać swój nowy album, nad którym pracowali od ponad roku.
Czwarty album Botnleðja nosi tytuł „Douglas Dakota”. Krążek ukazał się na rynku pod koniec 2000 roku nakładem Spik EHF (wytwórni należącej do zespołu). Przy produkcji tego materiału muzykom pomagał Paul Narthcote Reeve. Płyta spotkała się z doskonałym przyjęciem i cieszyła się dużą popularnością. Pociągnęło to za sobą dużą serię koncertów.
W 2001 roku zespół Botnleðja wraz z inną islandzką formacją Quarashi, nawiązali współpracę z Islandzką Orkiestrą Symfoniczną. Przedstawienie siły muzyki rockowej w symfonicznych aranżacjach były czymś nowym w tym czasie na Islandii, ale specjalne, okoliczne koncerty cieszyły się dużym zainteresowaniem i zebrały dobre recenzje. Pod koniec roku zespół Botnleðja wystąpił także na festiwalu Iceland Airwaves Festival. Wiosną 2002 roku członkowie rozpoczęli pracę nad kolejnym albumem.
Rzeczą wartą przypomnienia jest fakt, iż Islandczycy zostali zaproszeni na trzytygodniową trasę europejską (maj-czerwiec 2002) z amerykańskim zespołem Sparta. Stąd Botnleðja wydali wówczas pięcio-utworowy singiel „In line” pod nazwą Silt, na którym znalazły się trzy piosenki z „Douglas Dakota” w wersji anglojęzycznej praz dwie premierowe piosenki. Dystrybucją tej niewielkiej płytki zajmował się Plastichead.
Nowy pełnowymiarowy album Botnleðja zatytułowany „Iceland National Park” ukazał się na początku 2003 roku na rynku europejskim i azjatyckim nakładem norweskiej wytwórni Truat Me Records. Przez całe lato i jesień, zespół koncertował, m.in. podczas Innipúkinn, Menningarnótt i Iceland Airwaves Festival oraz na norweskim festiwalu muzycznym. Po serii występów panowie zaangażowali się bardziej w życie prywatne i rodzinne. Skupili się również na pracy zawodowej. A w wolnym czasie brali udział w innych projektach muzycznych. Wtedy m.in. powstał zespół Pollapönk, który utworzył Haraldur Freyr Gíslason i Heiðar Örn Kristjánsson. Wprawdzie nie nikt nie mówił wówczas głośno o zakończeniu działalności Botnleðja, ale było jasne, że zespół bierze sobie dłuższą przerwę. Od czasu do czasu pojawiały się wieści, że muzycy z Botnleðja ponownie jednoczą swoje siły i piszą nowy materiał, ale już od długiego czasu nic więcej poza tymi informacjami się nie dzieje.
Wprawdzie w grudniu 2011 roku zespół Botnleðja pojawił się niespodziewanie jako specjalny gość na świątecznym koncercie rozgłośni radiowej X-sins, który odbył się w Kaplakri. Po niezwykle ciepłym przyjęciu, ku wielkiej radości miłośników zespołu Botnleðja w 2012 roku ogłosił powrót. Zespół zagrał kilka koncertów, wystąpił na festiwalu. Ponadto 11 czerwca 2013 roku Botnleðja wydał podwójny album kompilacyjny pod tytułem „Þegar Öllu Er Á Botninn Hvolft” (pl. Kiedy wszystko jest odwrócone do góry nogami), nakładem wytwórni Record Records. Pierwsza płyta tego podwójnego wydawnictwa to swoisty album best of, który zawiera wszystkie najważniejsze utwory i przeboje zespołu pochodzące z całego okresu ich kariery oraz dwie nowe kompozycje tj. „Slóði” i „Panikkast”. Natomiast na drugiej płycie muzycy umieścili różne ciekawe rarytasy, które z pewnością stanowią nie lada niespodziankę dla fanów islandzkiej formacji. Znajdziemy tutaj m.in. nagrania koncertowe, covery, wersje anglojęzyczne utworów, utwory wcześniej niepublikowane oraz wersje demo.
Od wydania „Þegar Öllu Er Á Botninn Hvolft” w obozie Botnleðja zapanowała generalnie cisza. Do tej pory nie pojawiły się żadne konkretne wiadomości, które mogły by zwiastować wieli powrót grupy. Niemniej jednak każdy szanujący się fan muzyki islandzkiej powinien znać zespół Botnleðja i jego muzykę. Nikt też nie powinien przegapić ich wspaniałej składanki z 2013 roku.
Botnleðja :: Þegar Öllu Er Á Botninn Hvolft
CD1
best of
1. Farðu í Röð
2. Ég Drukkna Hér
3. Hausverkun
4. Þið Eruð Frábær
5. Panikkast
6. Broko
7. Flug 666
8. Ég Vil Allt
9. Heima Er Best
10. Fallhlíf
11. Slóði
12. Rassgata 51
13. Höfuðfætlan
14. Human Clicktrack
15. Plan B
16. Viltu Vera Memm?
17. Brains, Balls and Dolls
18. Tímasóun
CD2
wersje anglojęzyczne
1. My Biggest Hero (Þið eruð frábær)
2. Something New (Ég drukkna hér)
3. Tracing God (Viltu vera memm?)
covery
4. Reykjavíkurnætur
5. Uncontrollable Urge
6. Í Stuði (ásamt Simma San og Þossa San)
utwory niepublikowane wcześniej
7. You’re So Good
8. Zetor (Demo)
9. Happy Hour
remix
10. Rassgata 51 (Nuke Dukem Remix)
nagrania koncertowe
11. Farðu í Röð (ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands, 2001)
12. Rassgata 51 (ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands, 2001)
13. Euro/Visa (úr Söngvakeppni Sjónvarpsins, 2003)
14. Follow The White Line (Live í Osló, 2004)
15. Hausverkun (Live, Gaukur á stöng, 16. júní 2012)
16. Þið Eruð Frábær (Live, Gaukur á stöng, 17. júní 2012)
17. Rassgata 51 (Live, Gaukur á stöng, 16. júní 2012)
18. Ave Maria (Live á X-mas, 1998)
wersje demo
19. Pissum í Lökin (demo)
20. Svuntuþeysir (demo)
21. Berjumst Um Banana (demo)
22. Konan Með Kleinurnar (demo)
23. Microman (demo)
Botnleðja : facebook / spotify