Zespół 200 powstał w 1996 roku. Wtedy pojawił się ze swoim utworem na kompilacyjnym albumie „Rock í Føroyum 2”.
Punk rockowy zespół został utworzony przez trzech muzyków: Niels Arge Galán (gitara, wokal), Mikael Blak (bas) i Uni Árting (perkusja), którzy w tym czasie grali w innej farerskiej kapeli Mold. Muzycy chcieli spróbować czegoś nowego, zaprezentować nowoczesne oblicze rocka przy równoczesnym zachowaniu ojczystego języka. W tym czasie nie było to tak powszechne na Wyspach Owczych. Rockowe zespoły śpiewały głównie w języku angielskim. W ten sposób narodził się poboczny projekt o nazwie 200, który był dowodem na to, że alternatywny rock może być śpiewany po farersku. Jednak po zadebiutowaniu w 1996 roku zespół 200 zawiesił swoją działalność.
Dopiero w 2000 roku, kiedy rozwiązał się zespół Mold, trzech muzyków wchodzących w jego skład powróciło na muzyczną scenę z zespołem 200.
W 2001 roku zespół wystąpił w muzycznym konkursie Prix Føroyar i dostał się do finału, pomimo tego, że wzbudzał swoimi tekstami dużo kontrowersji. W tym samym roku 200 wydał swój debiutancki album „200%”. Album zebrał dobre recenzje i równie dobrze się sprzedawał. Fakt, że cały nakład został wyprzedany był zupełnym zaskoczeniem dla muzyków.
W tym czasie Uni i Niels mieszkali w Kopenhadze, a Mikael na Wyspach Owczych. Udawało im się jednak pogodzić te trudności. Zespół koncertował głównie na Wyspach Owczych, Islandii i Danii. Jednak po pewnym czasie utwory ogrywane na koncertach okazały się dla muzyków (i fanów) przestarzałe. Stąd pojawiła się decyzja o nagraniu nowego materiału.
W marcu 2005 roku pojawi się drugi krążek farerskiego tria zatytułowany „Viva la Republica”. Opinie na temat tego wydawnictwa były jeszcze lepsze niż w przypadku debiutu. A utwór „Muscleman-blað” gościł na pierwszym miejscu listy przebojów, chociaż trzeba dodać, że został on zakazany w jednej z krajowych rozgłośni radiowych. Płyta „Viva La Republika” okazała się w konsekwencji jednym z absolutnie najlepszych rockowych albumów w historii muzyki Wysp Owczych.
Jak możemy wyczytać w wywiadach udzielanych przez muzyków, kąśliwe i ironiczne teksty 200 obracają się głównie wokół polityki Wysp Owczych, niezależności od Imperium Duńskiego, homofobii i chrześcijańskiego fundamentalizmu. Zdaniem zespołu zbyt mało ludzi mówi o tym, o czym naprawdę myśli i co ma w głowie, wiele rzeczy na Wyspach Owczych działa niewłaściwie i ktoś musi o tym mówić. Dlatego celem zespołu było wpłynięcie na dotychczasowy stan umysłu Farerczyków, Muzycy chcieli zmienić coś w mentalności mieszkańców swojej ojczyzny wyrażając własne zdanie i opinie poprzez muzykę.
Z perspektywy czasu nie mamy wątpliwości, że 200 jest jednym z największych i najważniejszych zespołów z Wysp Owczych.
Na początku 2012 roku muzycy wydali album „Vendetta!”. Nagraniami materiału zajmowali się Jónas Bloch Danielsen oraz Theodor Kapnas. Miksowanie albumu wykonał Óli Poulsen, a końcowym masteringiem zajął się Lehnert Kjeldsen.
Album „Vendetta!” to 10 utworów z zaledwie 25-cioma minutami muzyki. Jednak to wystarcza, aby nasycić słuchacza. Zespół 200 odrzucając wszelkie kompromisy, podąża obraną przez siebie wiele lat temu muzyczną ścieżką. Owocem tej postawy jest kolejna znakomita płyta.
200 wybucha na „Vendetta!” z pełną mocą. Właściwie od początku do końca mamy do czynienia z albumem energetycznym i melodyjnym. Farerczycy grają dokładnie to, na co mają ochotę i robią to bardzo dobrze. Nie ma tutaj miejsca na lukier, a brzmienie dalekie jest od sterylnego. Nie jest to jednak gonitwa na złamanie karku, czy muzyka ograniczona do kilku gitarowych akordów. Choć nie brakuje też tutaj punkowych petard, jak na przykład otwierający album „Punkurin frá helviti #5” czy „Hakka blokkin”. Pod koniec płyty pojawi się także punkowy drive w „Til lukku” oraz „Miðfingurin til Miðflokkin”.
Pomimo tego, że muzyka zespołu jest głośna i buntownicza, nie jest jednak pozbawiona chwytliwości, ciekawej rytmiki i intrygujących motywów. Wystarczy posłuchać „Eg ákæri (Fokk jú!)”, gdzie pojawia się także miejsce dla partii harmonijki ustnej. Pragniecie ciężaru z metalowymi riffami? Proponuję „Makka rætt”, w którym brzmienie pogłębia jeszcze bardziej mrocznie brzmiący męski chórek. Na kolejne niespodzianki natkniemy się dokładnie w połowie płyty. Najpierw na horyzoncie pojawia się „Við love skuldu vit land byggja”, który brzmi jakby The Doors i Led Zeppelin wspólnie napisali hymn nawołujący do walki o wolność, lub jakby razem, ramię w ramię, maszerowali do boju. To ukłon zespołu w kierunku hard rocka, klasycznego rocka i bluesa. Świetny marszowy rytm, pięknie brzmiące organy i żarliwy soul’owo-rockowy śpiew. Do tego wyśmienite gitary i solówki. Po nim następuje „Brúka tína makt”. Utwór utrzymany w podobnym tonie co poprzednik. Do skojarzeń w tym miejscu dorzuciłbym Rage Against The Machine. Niesamowita energia, motoryka i dryg. To kolejny popis instrumentalno-wokalny zespołu, dowód na niebagatelne pomysły drzemiące w wyobraźni muzyków. Granice punk-rocka zostają zdecydowanie poszerzone. Zespół zaraża swoją przebojowością i przekonująco motywuje do działania. Ciekawe rozwiązania pojawiają się również w tytułowym utworze „Vendetta” tak w pracy perkusji, jak i gitar oraz liniach wokalnych wraz z towarzyszącym chórkiem. Po oficjalnym zakończeniu albumu, pojawia się jeszcze „ukryty utwór” będący przykładem poczucia humoru i dystansu muzyków. To kilkuminutowa kompozycja zaaranżowana przy pomocy instrumentów klawiszowych i na elektronicznym podkładzie, utrzymana w rytmie bossa novy.
W muzyce 200 na wszystko jest odpowiednie miejsce i czas. Dzięki właściwie rozłożonym na krążku „Vendetta!” akcentom nie ma tutaj ani chwili na nudę, a całość brzmi świeżo i intrygująco. Muzycy nie stracili nic z charakterystycznej dla siebie chwytliwości i umiejętności łączenia różnych gatunków. Pozostają przy tym szczerzy i bezpretensjonalni.
200 :: Vendetta!
1. Punkurin frá helviti #5 0:48
2. Eg ákæri (Fokk jú!) 2:34
3. Makka rætt 2:06
4. Hakka blokkin 0:59
5. Við love skuldu vit land byggja 4:58
6. Brúka tína makt 4:07
7. Til lukku 1:57
8. Miðfingurin til Miðflokkin 0:48
9. Vendetta 3:21
10. [untitled] 4:15
DVD:
Viva la Vendetta! 49:54
Extra extra:
a/ 200 hakkar blokkin 1:45
b/ Pluss tað leysa … restir, fjas og fráklipp 0:35
200 : facebook / myspace
Więcej płyt zespołów pochodzących z Wysp Owczych znajdziecie na stronie TUTL
Dyskografia 200:
„200%” (2001)
„Viva la Republica” (2005)
„Graceland” (2006)
„200 Decibel” (Live, 2008)
„Stokkhólmssyndromið” (2009)
„Vendetta!” (2012)