Afenginn to wprawdzie zespół duński, ale związany z farerską wytwórnią muzyczną TUTL. Ponadto jego liderem jest Kim Nyberg – jeden z założycieli farerskiego zespołu Djanal, który komponuje także muzykę do sztuk teatralnych i filmów.
Ale zacznijmy tę historię od początku. Słowo „Afenginn” to staro nordyckie określenie, które można tłumaczyć jako „zatrucie i siła”. Grupa Afenginn powstała w 2002 roku. Jego inicjatorami byli wspomniany Kim Nyberg – kompozytor, gitarzysta i mandolinista oraz Rune Kofoed – perkusista. Do tego duetu dołączyli Andrzej Krejniuk (bas), Rasmus Krøyer (klarnet) i Niels Skovmand (skrzypce).
Początkowo zespół poszukiwał odpowiedniego kierunku dla własnego brzmienia. Muzycy eksperymentowali z różnymi stylami. Utrzymują, że do pewnej krystalizacji myśli doszło po koncercie zespołu Hedningarna. Kim przygotował wtedy dla zespołu kompozycje inspirowane folkiem i world music.
W maju 2002 roku Afenginn zagrał swój pierwszy koncert. Miał on miejsce w klubie Dragens Hule w Kopenhadze. Występ okazał się sukcesem. Zespół otrzymał zaproszenie na występy podczas festiwalu Odense Folk Festival i Kulturhavn Copenhagen. Te wydarzenia były bardzo motywujące dla młodego zespołu.
Po całej serii różnych koncertów, latem 2003 roku ukazała się EPka „Tivoli Invaliid”, nagrana w Reersø z Bjarke Slot. Na mini albumie znalazło się 5 utworów. W 2004 roku w trakcie trasy koncertowej Afenginn po Wyspach Owczych, zainteresowanie ich muzyką wykazała farerska wytwórnia TUTL. Transakcje zakończyły się podpisaniem przez Duńczyków kontraktu płytowego na wydanie pełnowymiarowego debiutu. W lipcu tego samego roku po zakończonej trasie w Norwegii Afenginn powrócił do Kopenhagi i rozpoczął nagrania debiutanckiego materiału.
W efekcie tych prac w październiku 2004 roku pojawił się debiutancki album „Retrograd” (TUTL). Płyta otrzymała rewelacyjne recenzje. Zespół znów dużo koncertował. Ponadto grupa wygrała Danish Music Award w kategorii “Best World Album”.
W 2005 roku oprócz zwykłych koncertów, zespół przygotował również coś specjalnego dla swoich fanów – występy zatytułowane „Nordlyd – Afenginn in Symphony”, podczas których zespołowi na scenie towarzyszyła orkiestra symfoniczna. Koncerty te zostały bardzo dobrze przyjęte zarówno przez prasę jak i publiczność.
Zespół ani na chwilę nie zwolnił tempa pracy jak i poziomu swojej muzyki. W styczniu 2005 roku rozpoczął przygotowania do nagrania drugiego albumu. Początkowe nagrania miały miejsce w Sweet Silence w Kopenhadze, a po tygodniu zespół przeniósł się do studia w Vibevej. Tam do zespołu dołączył znany gitarzysta Aske Jacoby (który w 2006 roku przejął rolę basistę, po tym jak Andrzej Krejniuk opuścił zespół).
Druga płyta zatytułowana „Akrobakkus” (TUTL) miała swoją premierę już w kwietniu 2005 roku. Materiał czaruje bogatymi aranżacjami. Muzyka spotkała się z entuzjastycznymi recenzjami. Rozpoczęły się kolejne trasy koncertowe po Danii, Szwajcarii, Wyspach Owczych i Estonii, a także występ na Dranouter Festival w Belgii.
W styczniu 2006 roku zespół wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową do USA. Tam też współpracowali z Frankiem Londonem, kompozytorem i trębaczem w zespole The Klezmatics. Razem dali kilka występów. Dalej kontynuowali trasę koncertową po Europie. W listopadzie Afenginn rozpoczął prace nad kolejnym materiałem. Zespół zatrzymał się w studio należącym do Aske. Z pomysłem nowego albumu przyszedł Kim. Muzyk miał wizję koncept albumu opartego na poezji fińskiego poety Timo Haapaniemi w jego specyficznym języku określanym jako „street latin”. Dodatkowo zespołowi miał towarzyszyć męski chór i orkiestra dęta. Na marginesie dodam, że w listopadzie swoją premierę miał film „Elgen kommer” (ang. „The Moose comes”) w reżyserii Jacoba Remina. Jest to o tyle istotne, że Afenginn odpowiedzialny jest za muzykę do tego obrazu.
Rok 2008 to kilka koncertów m.in. na prestiżowym By:Larm Festival w Oslo, podczas South by Southwest w Austin w Teksasie, a także występy w Dani i Malezji (w zabytkowym ogrodzie botanicznym w Penang). Zespół skorzystał także z krótkiej przerwy, która pozwoliła im zregenerować siły.
Trzeci album Afenginn zatytułowany „Reptilica Polaris” (TUTL) ukazał się w czerwcu 2008 roku. Po raz kolejny krytyka była bardzo przychylna muzyce Duńczyków. Album zbierał świetne recenzje. Zespół otrzymał nagrodę Danish Music Award w kategorii „Najlepszy współczesny artysta”. „Reptilica Polaris” była dużą i ambitną produkcją, w którą oprócz członków zespołu, zaangażowano między innymi pięciu wokalistów, trzyosobową sekcję dętą, sekcję smyczkową i dodatkowych gitarzystów.
Na początku 2009 roku Afenginn podpisał kolejny kontrakt płytowy, tym razem z niemiecką wytwórnią Westpark Music. Po serii koncertów w Niemczech, Holandii, Szwecji i Danii, zespół wszedł do studia i w ciągu tygodnia nagrał czwarty album „Bastard Etno” (TUTL/Westpark Music). Płyta ukazała się w listopadzie 2009 roku i jest w istocie składanką typu „best of” zawierającą nowe wersje „starych” utworów oraz trzy premierowe kompozycje. Znów pojawiła się nagroda Danish Music Award w kategorii „World Album of the Year”. Oczywiście następnie promowała krążek trasa koncertowa po Europie, kontynuowana w 2010 roku. Szczególnie ważnym dla zespołu był występ na G! Festival na Wyspach Owczych i Roskilde Festival. Na marginesie tylko wspomnę, że Afenginn pracował w też w między czasie z Cross Connection Ballet Company i the Bellevue Sommer Ballet nad spektaklem „SOMA„, który został zbudowany wokół muzyki Afenginn.
W listopadzie 2010 roku do Danii przyjechał Frank London, aby pracować z Afenginn. Zagrali wspólnie kilka koncertów. Następnie zespół wziął przerwę, aby zebrać energię i nabrać dystansu. W 2011 roku zespół opuścił Aske Jacoby. Rolę basisty przejął Erik Olevik. Ten rok upłynął zespołowi głównie na koncertowaniu. Dopiero pod jego koniec zespół przygotował wersję demo ich kolejnej płyty.
W 2012 roku zespół świętował 10-lecie działalności zespołu. W sierpniu rozpoczęto konkretne prace nad nowym albumem. W tych pracach i nagraniach zespołowi pomagał August Wanngren. Nagrania wykonano „na żywo w studio” w ciągu trzech dni w The Village Studio w Kopenhadze. Nagraniami i miksowaniem płyty zajmował się August Wanngren. Natomiast końcowy mastering wykonała Sofia Von Hage w Stockholm Mastering. Po nagraniach Afenginn znów rzucił się w wir koncertów promujących nadchodzące wydawnictwo.
Najnowsza płyta „Lux” została wydana w styczniu 2013 roku nakładem Westpark Music/TUTL.
Piąty album Afenginn uznawany jest za najlepsze wydawnictwo w dorobku zespołu. Zawiera wyłącznie utwory instrumentalne, bardziej stonowane, melodyjne i nastrojowe niż te, do których Afenginn nas przyzwyczaił. Krytycy zwracali uwagę na wyraźny wpływ muzyki klasycznej. Autorem materiału jest oczywiście Kim Nyberg. Kim wyjaśnia, że przez pewien okres borykał się z poważnym problemem alkoholowym, a ta płyta związana jest z jego powrotem do życia i funkcjonowania w trzeźwości. Jego muzyka łączy się z uczuciem przebudzenia, czasem kiedy nie działa już alkohol. Dla muzyka to wydawnictwo to rodzaj odrodzenia, a nawet oświecenia.
W nagraniu płyty brali udział:
Kim Nyberg – mandolina,
Rasmus Krøyer – klarnet,
Niels Skovmand – skrzypce
Erik Olevik – kontrabas,
Rune Kofoed – perkusja,
Bent Clausen – marimba, wibrafon, instrumenty perkusyje,
Mads Hyhne – puzon,
Nikolaj Busk – fortepian.
Generalnie wieloletnia twórczość grupy Afenginn, ze względu na swoją różnorodność, jest trudna do jednoznacznego scharakteryzowania. To zespół awangardowy inspirowany muzyką folkową różnych narodów. Odnajdziemy tutaj sentymentalne i melancholijne wpływy skandynawskie jak i bardziej żywiołowe europejskie, w tym bałkańskie, klezmerskie, romskie, tatarskie.
Muzycy czerpią wpływy także z innych źródeł muzycznych, takich jak rock, jazz, funk i muzyka klasyczna. Nieograniczona wyobraźnia muzyków i głęboka fascynacja różnymi kulturami świata prowokuje muzyków do kreowania nowych, nietypowych i finezyjnych struktur muzycznych. Zapewne też dlatego zespół określa swoje brzmienie mianem „bastard-ethno”.
Album „Lux” wydaje się być najbardziej dojrzały w dorobku grupy. To fuzja dotychczasowych doświadczeń podana z wręcz filmowym rozmachem. Jest w tym wydawnictwie coś szlachetnego, jakaś dostojność, szyk. Całość sprawia wrażenie konceptu, ścieżki dźwiękowej do nieistniejącego filmu. Muzyka jest raczej spokojna, nastrojowa i melodyjna. Równocześnie atmosfera tej muzyki jest głęboka i intensywna. Wyraźnie odciska się w niej ślad muzyki klasycznej. Na płycie dominuje malowniczy liryzm, stan skoncentrowania i medytacji.
Brzmienie „Lux” jest unikalne, a jego wykonanie i produkcja wprost fantastyczne.
Afenginn :: LUX
01: Lux (03:28)
02: Precious (05:16)
03: Höstvisa I (02:41)
04: Septem Turbido (Höstvisa II) (05:50)
05: Obscare (04:34)
06: Forest Hotel Solitaire (06:09)
07: Paxima (05:00)
08: Przecinek (02:38)
09: Autumnus Elegia (03:18)
10: Missa tripus (07:00)
11: Lumir (09:08)
Afenginn : website / facebook / bandcamp / soundcloud.