Zespół Lokbrá powstał w 2000 roku. Początkowo tworzył go perkusista Óskar Þór Arngrímsson oraz klawiszowiec Baldvin Albertsson (gra na Fender Rhodes, Hammond B3, syntezatorze).
Muzycy poszukiwali kogoś, kto mógłby do nich dołączyć. Na licznych próbach przewinęło się kilkunastu wokalistów, ale nikt nie pasował do grupy. W tym czasie pewien młodu muzyk o imieniu Trausti opuścił swój wcześniejszy zespół. Óskar i Baldvin zwrócili na niego swoją uwagę, a następnie przez internet na czacie namówili Traustiego, aby dołączył do zespołu. Trausti Laufdal Aðalsteinsson oczywiście przyjął to zaproszenie i tym sposobem został wokalistą i gitarzystą w Lokbrá.
Przez jakiś czas zespół pozostawał w stagnacji, niewiele grali i w ogóle mało się u nich działo. Tak było do czasu, kiedy Sigur Rós wyjeżdżał w trasę koncertową. Wtedy muzycy udostępnili grupie Lokbrá ich studio Sundlaugin znajdujące się w Mosfellsbær.
Zespół w końcu miał idealne miejsce na swoje próby. Potem muzycy kontynuowali próby w różnych innych miejscach. Przenosili się z garażu do garażu, z jednej opuszczonej fabryki do drugiej. Pisali wówczas własne kompozycje. Największym problemem zespołu był jednak brak basisty. Pewnego dnia ich wspólny przyjaciel powiedział im, że przyjdzie na ich próbę, ale że już się go nie pozbędą. W czasie tej próby zespół napisał jeden ze swoich najbardziej znanych piosenek „Nosirrah Egroeg”. A wspomniany przyjaciel to Oddur Ingi Þórsson, który od tego czasu stał się pełnoprawnym członkiem i basistą zespołu, udzielając się także wokalnie.
W 2003 roku zespół cały czas ćwiczył i grywał koncerty. Ostatecznie grupa wystartowała w muzycznym konkursie Músktilraunir 2003, biorąc udział w Bitwie Kapel (Battle of the Band). Od tego momentu zespół zaczął jeszcze więcej koncertować. Grali w niemal każdym barze, pubie lub klubie w Reykjaviku. Tak przez wiele miesięcy, w każdy czwartek i prawie każdy weekend. Ludzie coraz bardziej zaczynali kojarzyć ich nazwę i muzykę.
W 2005 roku Lokbrá wydała swój debiutancki album zatytułowany „Army of Soundwaves”, który najpierw został wydany w Islandii, a później dzięki wytwórni Lucid Records także w USA.
Nagrania przebiegały w Timi Studio, The Swimming Pool i Blackheath London. Przy nagraniach i pracy nad dźwiękiem zespół otrzymał dużą pomoc i wsparcie od Birgir Örn Steinarsson (wokalista i gitarzysta Maus), który udzielał się także wokalnie na płycie w kilku utworach. Mastering albumu wykonał Hrannar Ingimarsson, który pracował przy takich albumach jak na przykład Slowblow „Nói Albinói”, Ólafur Arnalds ”Eulogy For Evolution”, Brain Police „Brain Police”, Jet Black Joe ”Full Circle”.
W nagraniach uczestniczyli również: Freyr Eyjolfsson (harmonijka, mandolina), Katarina Mogensen (wokal) i Björgvin Gislason (sitar).
Zespół Lokbrá na swojej płycie pokazuje bardziej alternatywne i elastyczne podejście do muzyki rockowej. W swoim brzmieniu przypominają czasem echa klasyków. A to za sprawą jakichś riffów odżywają wspomnienia związane z Led Zeppelin, The Kinks lub The Rolling Stones. Innym razem organowe tekstury przywołują w myślach muzykę The Doors. Albo ładna melodia lub sitar przypominają o The Beatles, Oasis lub Blur. Subtelniejszy i bardziej melancholiny fragment wskaże w kierunku The Stone Roses lub Davida Bowiego. Zbudowanie progresywnej przestrzeni przez zespół wywoła z niepamięci E.L.O. Pomiędzy swoje kompozycje zespół wplata także nieco psychodelii i zwariowanego rocka lat 70-tych lub takiego w stylu swoich skandynawskich braci z Soundtrack of Our Lives lub Motorpsycho.
Lokbrá potrafią także zagrać i zabrzmieć bardziej nowocześnie, powiedzmy w stylu neo post punk rockowym czy indie rockowym, jak na przykład Franz Ferdinand bądź The Killers. Albo w sposób bardziej alternatywny i emocjonalny jak Muse lub Smashing Pumpkins. Natomiast wprowadzane zmiany rytmu i nastroju kojarzą się z dokonaniami The Mars Volta, chociaż w przypadku Islandczyków na pewno nie mowy o takich akrobacjach jak u amerykańskich kolegów.
W latach 2001-2006 grupa święciła swoje największe sukcesy. Byli cenioną i znaną marką na muzycznej scenie Islandii.
W 2006 Lokbrá zaczął nagrywać swój drugi album o nazwie „Fernando” w Geimsteinn w Keflaviku. Niestety w wyniku nieoczekiwanych okoliczności całość nagranego materiału, która znajdowała się na twardym dysku uległa zniszczeniu. Dlatego zespół musiał zacząć wszystkie prace od nowa.
Trausti Laufdal w wywiadzie udzielonym dla naszego portalu w styczniu bieżącego roku (wywiad znajduje się tutaj) powiedział, że: „Wraz z chłopakami z Lokbrá mamy przygotowany nasz drugi album. Mam nadzieję, że uda nam się go wydać w 2014r. i zagrać kilka koncertów”. Trzymamy zatem mocno kciuki i czekamy na to co zespół zaproponuje po 9 latach, jakie minęły od ich wydawniczego debiutu.
Lokbrá :: Army of soundwaves
1. „Army of Soundwaves” – 4:40
2. „Stop the Music” – 4:44
3. „Ride the Walrus” – 3:28
4. „Mr. Music” – 4:37
5. „Conference of Rats” – 3:09
6. „The Kings of the Night” – 4:21
7. „Lucky Luke (in the Sky)” – 5:08
8. „Óskasteinar” – 4:31
9. „Razor Blade” – 5:41
10. „Nosirrah Egroeg” – 19:37