Björn Thoroddsen to żywa legenda islandzkiej sceny gitarowej, którego kunszt i wirtuozerię możemy podziwiać już od przeszło 35 lat.

static1.squarespace.com

Swoją muzyczną edukację zaczynał w kraju, by potem kontynuować ją w Los Angeles na Musician Institute college, którą ukończył w 1982 roku. Początkowo muzyk poruszał się głównie w kręgach rockowych, jednak chwilę później przekierował swoje zainteresowania na jazz i tak mu już zostało do dziś.

Muzyk wydał dotychczas całe mnóstwo albumów: solowych, z zespołami oraz w różnego rodzaju kolaboracjach. Był zapraszany na występy na największe festiwale muzyczne na całym świecie, w tym np. Copenhagen Jazz Festival, Kongsberg Jazzfestival, JazzFest Berlin, Jazz Rally Düsseldorf, Winnipeg Jazz Festival, Toronto Jazz Festival.

W trakcie swojej wieloletniej kariery współpracował ze znanymi i cenionymi muzykami, takimi jak chociażby Niels-Henning Ørsted Pedersen, Kazumi Watanabe, Tommy Emmanuel, Robin Nolan, Philip Catherine, Didier Lockwood, Jørgen Svare.

Jest również zdobywcą kilkunastu prestiżowych nagród muzycznych oraz organizatorem festiwali gitarowych. Ale po kolei…

Kariera islandzkiego gitarzysty rozpoczęła się na początku lat 80-tych. Po powrocie z Los Angeles w 1982 roku, Björn wydał swój debiutancki solowy album „Flight”, który był pierwszym islandzkim albumem z gatunku jazz fusion. W 1984 roku muzyk wydaje drugi krążek, tym razem sygnowany jedynie imieniem i nazwiskiem „Björn Thoroddsen”.

W 1985 roku Björn założył grupę jazz fusion o nazwie Gammar. Skład tego kwartetu uzupełniali: Steingrimur Oli Sigurðarson (perkusja), Stefan S. Stefansson (saksofon) i Skuli Sverrisson (bas). Zespół wydał w sumie trzy albumy: „Gammar I” (1985), „Gammar II” (1987) i „Af Niðafjöllum” (ang. From the Niða mountains (1992)).

W roku 1986 ukazał się trzeci solowy album artysty o tytule „Plús”. Jego solową twórczość zamyka płyta „Quintet”.

Pod koniec lat 90-tych na swojej muzycznej drodze Björn spotkał polskiego skrzypka Szymona Kurana, wraz z którym powołał do życia zespół the Kuran Swing. Do współpracy przy tym projekcie zaproszono jeszcze kilku innych muzyków: Olafur Thordarson, Thordur Hognason, Magnus Einarssona i Bjarni Sveinbjornsson. W 1990 roku ukazał się album „Kuran Swing”, a w 2000 roku druga płyta „Kuran Swing – Music to my ears”. Muzyka the Kuran Swing tworzona była pod wpływem twórczości Django Reinhardta. Zespół, który miał w planach zagrać tylko jeden koncert okazał się być aktywny na scenie Islandii przez następne 13 lat. W tym składzie muzycy koncertowali również w Europie kontynentalnej i Ameryce.

12140554_10102674900160489_8848059688872245796_n

W 1993 roku Björn założył inny zespół, który zajął się przearanżowaniem dziecięcych piosenek na styl jazzowy. Efektem tego jest płyta „Göngum svo léttir” ( ang. Walking so lightly). W 1997 roku na rynku pojawił się także album „BT Jazz Guitar” ze standardami jazzowymi, gdzie u boku Björna wystąpili również inni gitarzyści: Philip Catherine, Dough Raney, Jacob Fisher, Paul Weeden i Leivur Thomsen.

Rok 1999 roku udowadnia dalsze ambicje islandzkiego gitarzysty, który tworzy nowy zespół o nazwie Guitar Islancio. To trio uzupełniają: gitarzysta Gunnar Thordarson i kontrabasista Jon Rafnsson. Zespół skoncentrowany jest na przedstawianiu tradycyjnych islandzkich pieśni folkowych w ujazzowionej współczesnej formie. Zespół wydał w sumie pięć albumów: „Guitar Islancio I” (1999), „II” (2000), „III” (2001), „Connections” (2002), „Icelandic Folk” (2005) i „Guitar Islancio” (2006). Podobnie jak we wcześniejszych przypadkach, grupa stała się popularna także poza granicami kraju, stąd występy na całym świecie. Trzeba również wspomnieć o tym, że Guitar Islancio był pierwszym jazzowym zespołem w Islandii, którego album otrzymał status złotej płyty (2003).

Muzyk otrzymał nagrodę Icelandic Music Awards w kategorii ‚artysta roku w Reykjaviku’ (z zespołem Guitar Islancio) w 2000 roku, w kategorii ‚ artysta roku w Garðabær’ w 2002 roku, w kategorii ‚wykonawca rocku w gatunku jazz’ w 2003 roku oraz w kategorii ‚kompozytor roku w gatunku jazz’ w 2005 roku.

W 2003 roku Björn nawiązał współpracę z duńskim klarnecistą Jörgen Svare. Panowie wydali razem dwa albumy: Jazz Airs (2003) oraz „Sweet and Lovely” (2005).

Rok 2005 przyniósł jednak więcej płyt z muzyką islandzkiego gitarzysty niż jedynie wspomniane wyżej wydawnictwo duetu. Otóż pojawiła się też płyta „Luther”, na której umieszczono XVI-wieczne psalmy i pieśni Martina Lutra zaaranżowane w stylu nowoczesnego jazzu.

Ponadto Björn wraz z kanadyjskim trębaczem Richarda Gillis i amerykańskim kontrabasistą Steve Kirby założyli zespół Cold Front. Trio występowało w USA, Kanadzie i Islandii, a w swojej dyskografii ma trzy albumy: „Cold Front” (2005), „Christmas” (2005) i „Full House” (2007). w 2005 roku zespół otrzymał nagrodę Icelandic Music Awards w kategorii ‚najlepszej jazzowej grupy’.

Na uwagę i wyróżnienie zasługuje fakt, że w 2007 roku Björn zorganizował pierwszy w historii Islandii festiwal gitarowy Icelandic Guitar Festival, który od tego czasu jest corocznym wydarzeniem (emitowanym także w telewizji). Podobny festiwal, który nosi nazwę Guitarama artysta zapoczątkował także w Kanadzie w 2013 roku. Cieszył się on i wciąż cieszy dużym zainteresowaniem i coraz większym uznaniem wśród gitarzystów z całego świata.

Jak możemy zauważyć, w ostatnich latach Björn tworzy muzykę z niesłabnącą pasją i na niezmiennym wysokim poziomie. W 2012 roku koncertował wraz z australijskim gitarzystą Tommy Emmanuel (trasę powtórzono też w 2014 roku). Natomiast w 2013 roku artysta występował z nowym materiałem, na który składały się utwory zespołu The Beatles rozpisane i przearanżowane na jedną gitarę. Po trasie koncertowej w Islandii i USA na rynku pojawił się album ze wspomnianymi kompozycjami.

W 2013 Björn kontynuował także swoją współpracę z Richard Gillis. Owocem tego był album „Morgana’s revenge”.

Mynd_1436549

Natomiast we wrześniu 2014 roku, dzięki wcześniejszej inicjatywie i namowom Richard Gillisa, spółka Gillis & Thoroddsen wydali drugi album zatytułowany „Journey”. Autorem większości kompozycji jest tutaj Gillis, jedynie utwór „0” jest autorstwa Thoroddsena.

Na płycie towarzyszą im: Will Bonness (klawisze), Gilles Fournier (bas), Eric Platz (perkusja), Scott Senior (perkusja), Greg Gatien (saksofon), Shannon KristJanson (flet), Jonathan Gillis (puzon).

Za nagrania i miksowanie materiału na „Journey” odpowiedzialny był Larry Joy.

We wkładce do płyty możemy przeczytać, że „Journey” jest refleksją Richarda Gillisa na temat jego osobistych podróży, tak tych muzycznych jak i w życiu. Centralne miejsce na płycie zajmują trzy kompozycje: „Yatra”, „Asa” i „Patha”, czyli po angielsku kolejno „Journey”, „Hope” i „Path”. Są to kompozycje, które powstały pod wpływem słuchanej przez Richarda Gillisa różnorodnej muzyki pochodzącej z Azji i Afryki. Jak tłumaczy autor tych utworów: „Yatra” oparty jest na dwóch krótkich melodyjnych liniach granych w różnym tempie; podstawą „Asa” jest blues z egzotycznymi dodatkami, a „Patha” zbudowana jest wokół linii basu. Utwór „Life of Whales” został napisany podczas wycieczki kompozytora do Islandii, a tam w wyniku wyprawy „whale-watching”. „Smoke & mirrors”, „Sidetracked” oraz „Parado” (ang. Lazy) to refleksje na temat czasu. „Precious” to utwór, który powstał w ciągu kilku dni pod wpływem strzelaniny jaka miała miejsce w Newtown 14 grudnia 2012 roku, gdzie zginęło 26 osób w tym uczniowie i nauczyciele. Tytuł utworu „Ciro” to imię perkusisty, z którym Richard kilka lat temu grał będąc na Kubie. Ten utwór dedykowany jest właśnie tej osobie. „0” to jak wspomniałem kompozycja Björna. Natomiast „Keep on” to utwór, który Richard napisał dla Björna.

Journey” prezentuje wysoki poziom artystycznego spotkania wybitnych jazzowych muzyków. Liderami są wprawdzie Richard i Björn, lecz znakomita sekcja ma równie znaczący wkład w wyjątkowe i atrakcyjne brzmienie całości grupy. Panowie naprawdę swobodnie poruszają się po jazzowej stylistyce sięgając do jej tradycji, a równocześnie szukając inspiracji daleko poza nią. Nie ulega wątpliwości, że Gillis wybrał odpowiedni skład do realizacji swoich muzycznych refleksji.

Muzyka zamieszczona na tym krążku to rzecz bardzo godna i melodyjna. I to za sprawą nie tylko szerokiego spektrum brzmień instrumentów (chociaż też), ale również fascynujących indywidualnych narracji, intrygujących rozwiązań brzmieniowych oraz niespodziewanych przejść i zmian. Pomysłowość muzyków jest wielka, a emocjonalność różnorodna. Muzyka w wykonaniu Gillis & Thorodssen oraz spółka zaciekawia, frapuje, zajmuje i dostarcza jedynych w swoim rodzaju jazzowych przyjemności. Tym samym album „Journey” zachęca do ciągłego eksplorowania nowych wrażeń.

 

1200x630bf

 

Richard Gillis & Björn Thoroddsen :: The Journey

1 Life of Whales 5:13
2 Yatra (The Journey) 6:17
3 Asa (Hope) 5:18
4 Patha (Path) 4:33
5 Smoke & Mirrors 6:22
6 Parado 4:49
7 Sidetracked 4:12
8 Precious 3:57
9 Ciro 5:04
10 O 3:52
11 Keep On 4:53

 

Björn Thoroddsen : website // facebook

Richard Gillis & Björn Thoroddsen :: The Journey
4.5Wynik ogólny
Ocena czytelników 0 Głosów