Jeśli podoba Ci się to co robimy i chciałbyś nam dać o tym znać, możesz po prostu postawić nam kawę. Będzie nam miło. Poczujemy się lepiej i zmotywuje nas to do dalszego pisania.
Þeyr to znany islandzki zespół, który na początku lat 80-tych doprowadził do rozwoju sceny new wave na Islandii.
Początki zespołu sięgają jednak końca lat 70-tych. Wówczas część tworzących go muzyków działała jeszcze pod nazwą Fellibylur, byli to: wokalista Magnús Guðmundsson, basista Hilmar Örn Agnarsson i perkusista Hilmar Örn Hilmarsson (obsługujący również syntezatory) (ang. Hurricane). Później do trio dołączyli nowi członkowie: wokalistka Elin Reynisdóttir, gitarzysta Jóhannes Helgason (Piccolo) oraz perkusista Sigtryggur Baldursson (Hattimas). Wtedy zmieniono nazwę zespołu na Frostrósir (ang. Frostroses), a niedługo później na Þeyr. W tym miejscu dopowiem, że nazwa została zapożyczona z jednego z poematów islandzkiego artysty Skuggi’ego, a staroislandzkie słowo Þeyr oznacza Thaw.
W roku 1979 Þeyr nagrali dwie swoje piosenki i zaprezentowali osobie o nazwisku Svavar Gests, który był właścicielem islandzkiego studia SG-Hljómplötur. Ten przesłał materiał do producenta muzycznego Sigurðura Árnasona z Tóntækni. Zaowocowało to rozpoczęciem w styczniu 1980 roku sesji nagraniowych Þeyr, które bardzo szybko, bo w już w lutym, zostały przez zespół przerwane. Muzycy nie byli do końca zadowoleni ze swojego materiału i chcieli go bardziej dopracować. Mówi się, że punktem zwrotnym w rozwoju artystycznym zespołu był występ na Islandii grupy The Clash, który wywarł na nich duży wpływ.
Tak czy owak pod koniec 1980 roku Þeyr powrócili ponownie do studia. Tam znów pracowali z Sigurðurem Árnasonem, który czuwał nad nagraniami. Produkcją muzyki zajmował się natomiast Hilmar Örn Agnarsson. W efekcie tych prac już w grudniu tego samego roku na rynku ukazał się ich debiutancki album zatytułowany „Þagað í Hel” (ang Silenced to Death), za pośrednictwem wytwórni SG- Hljómplötur. Brzmienie ówczesnej muzyki Islandczyków było mieszanką rocka progresywnego, soft rocka, disco i popu lat 70-tych. Na płycie pojawia się również akompaniament instrumentów dętych. Wspomina się o tym, że Svavar Gests wcale nie był przychylny temu wydawnictwu, jak i stylowi grupy Þeyr, a do jego wydania doszło tak naprawdę za sprawą jego żony Elly Vilhjálms (znanej wokalistki lat 60. i 70.), której muzyka zespołu przypadła bardzo do gustu, i która przekonała swojego męża do jej wydania. Album ukazał się w ograniczonym nakładzie 500 egzemplarzy płyt winylowych. Mimo to krążek przyczynił się do tego, że Þeyr stał się popularny na Islandii. Warto też wspomnieć o tym, że rok po ukazaniu się albumu, w studiu Tóntækni zdarzył się pożar, w wyniku którego spłonął cały materiał Þeyr, łącznie z niepublikowanymi nagraniami. Uratowano jedynie jeden utwór „En…”, który znalazł się na kompilacji „Nælur” wydanej w 1998 roku przez wytwórnię Spor.
Þeyr :: Þagað i Hel
A1: En… 4:48
A2: …Nema Jói 3:20
A3: Hringt 3:30
A4: Heilarokk 5:38
B1: Svið 4:48
B2: Eftir Vígið 4:26
B3: Vítisdans 3:40
B4: 555 4:00
Zaraz po wydaniu debiutanckiej płyty do Þeyr dołączył gitarzysta Guðlaugur Kristinn Óttarsson. Zaś niedługo później grupę opuściła dwójka muzyków: Jóhannes Helgason i Elin Reynisdóttir. Wtedy przyjęto kolejnego gitarzystę Thorsteinna Magnussona (z Eik). Magnús Guðmundsson pozostał liderem i wokalistą. W tym składzie zespół podążał w kierunku bardziej awangardowego i eksperymentalnego punk rocka i popu, kładąc nacisk na gitary i perkusję. Þeyr wyraźnie czerpał swoje inspiracje od takich artystów jak Joy Division, The Birthday Party, Killing Joke, Siouxsie and the Banshees, Nina Hagen, David Byrne, Yes, Genesis, Grateful Dead i John McLaughlin.
Pod koniec stycznia 1981 roku Þeyr wystąpił z wyjątkowym koncertem w Hótel Saga, podczas którego zaprezentował swoje nowe, zupełnie inne oblicze. Zespół wspierał wówczas Guðni Rúnar Agnarsson i Hilmar Örn Hilmarsson, który pracował z muzykami m.in. nad tekstami, jego filozofia miała zdecydowany wpływ na nowy styl Þeyr, który był bardziej ascetyczny, surowy, zimny, mroczny i tajemniczy. Nowe brzmienie Islandczyków inspirowane było punk rockiem i cold/new wave.
W 1981 roku Þeyr za pośrednictwem własnej wytwórni Eskvímó wydał 7-calowy album pod tytułem „Life Transmission” (znany również jako „Útfrymi” (ang. Ectoplasm)”. Zawierał on dwie piosenki: tytułową, która była ich pierwszym utworem wykonanym w języku angielskim oraz „Heima er Bezt”. Jak łatwo się można domyśleć po tytule tej płyty, była ona poniekąd dedykowana postaci Iana Curtisa i zespołowi Joy Division. Po wydaniu tej płyt zespół zagrał kilka koncertów w Islandii, aby ponownie wrócić do studia nagraniowego. Wówczas muzycy przygotowali kolejne „małe” wydawnictwo 10-calową płytę „Iður til Fóta” (wyd. Eskvímó), która zawierała cztery nowe utwory.
Rok 1981 okazał się dla zespołu Þeyr niezwykle pracowity. Upłynął on muzykom nad przygotowywaniem materiału na kolejny longplay i prace w studiu Hljóðriti, w którym spędzili oni ponoć 140 godzin. Nad tymi pracami czuwał również Tony Cook. 14 grudnia tego samego roku ukazał się drugi długogrający album Þeyr zatytułowany „Mjötviður Mær” (wyd. Eskvímó), który okazał się najważniejszym dziełem zespołu. Tytuł albumu „Mjötviður Mær” nawiązuje do mitologii skandynawskiej, gdzie słowo Mjötviður, znane jest również jako Yggdrasil, czyli Drzewo Przeznaczenia. Natomiast słowo Mær oznacza Fair lub Good. Na tej płycie Islandczycy zaprezentowali swoje nowe oblicze będące próbą stworzenia bardziej futurystycznego i owianego tajemnicą stylu new wave/punk rock. Na taki styl grupy wpływ miał wspomniany już ideolog zespołu Hilmar Örn Hilmarsson, który później został kapłanem organizacji religijnej Ásatrúarfélagið praktykującej wiarę w staronordyjskich bogów. Przez to właśnie w tekstach Þeyr pojawia się zainteresowanie starożytnymi myślami, staronordyjską mitologią, okultyzmem, alchemią. Muzycy byli głęboko zainteresowani twórczością takich postaci jak: Alistair Crowley, Tesla, Reich, Illuminati. Zresztą muzycy mieli też wielu przyjaciół zaangażowanych w wszelkiego rodzaju tajemnicze ideologie.
Þeyr :: Mjötviður Mær
A1: Úlfur 2:03
A2: Iss 3:12
A3: Current 3:15
A4: 2999 2:00
A5: Mjötviður 2:55
A6: Ópið 3:00
B1: Þeir 3:35
B2: Rúdolf 2:53
B3: Never Suck (On Fun-Days) 2:40
B4: Það er Nóg 2:28
B5: Hva-Than 3:07
B6: Ónefnt 2:50
W 2001 roku, z okazji XX-lecia wydania tego albumu, został on wznowiony pod tytułem „Mjötviður til Fóta”, gdyż oprócz podstawowego zestawu kompozycji zawierał również te pochodzące z płyty „Iður til Fóta”.
Niemniej ciekawy okazał się dla Þeyr rok 1982. Wówczas Islandię kilkukrotnie odwiedzał Jaz Coleman, wokalista i klawiszowiec Killing Joke, który zaprzyjaźnił się z islandzkimi muzykami. Doprowadziło to tego, że Þeyr zagrał kilka koncertów w Londynie, a John Peel zaprezentował kilka ich kompozycji w swoim programie w BBC Radio. Zespół miał również wyjątkową okazję, możliwość supportowania zespołu The Cure podczas ich 6-cio miesięcznej trasy. Jednak muzycy Þeyr nie przyjęli tej propozycji, tłumacząc, że nie są na to wystarczająco przygotowani. Zamiast tego podpisali kontrakt w wytwórnią Shout, która wiosną 1982 roku wydała ich album „As Above…”, będący w znacznej mierze generalnie anglojęzyczną wersją ich poprzedniej płyty z dwiema nowymi kompozycjami: „Killer Boogie” i „Rúdolf”. Ta druga kompozycja przysporzyła zespołowi pewnych problemów i nieprzyjemności z uwagi na błędną interpretację, w wyniku których oskarżano ich o nazizm.
Þeyr :: As Above
A1: Homo Gestalt 3:31
A2: Killer Boogie 2:58
A3: Dead/Undead 3:22
A4: Wolf 2:51
A5: Technologos 1:58
A6: Poème 2:48
B1: Current 3:21
B2: Rúdolf 2:49
B3: Are You Still There 3:08
B4: Enough 2:23
B5: Shout 3:00
B6: Mjötviður 2:55
Þeyr koncertowali wtedy w całej Skandynawii i wzięli udział w słynnym muzycznym dokumencie „Rokk í Reykjavík” (1982) wyreżyserowanym przez Friðrika Þór Friðrikssona.
Jako ciekawostkę powiem, że Jaz Coleman (Killing Joke) przez pewien czas zamieszkał na Islandii i wraz z muzykami Þeyr (z wyjątkiem Thorsteinna Magnússona) powołał do życia zespół o nazwie Iceland, którą szybko zmieniono na Niceland. Pod tym szyldem w 1983 roku grupa nagrała w studiu Hljóðriti trzy kompozycje (które nigdy nie zostały opublikowane). Po czym muzycy Þeyr postanowili tworzyć własne piosenki ze swoim macierzystym zespołem.
W zespole Þeyr doszło jednak do pewnych zmian. Opuścili go Guðni Rúnar Agnarsson i Hilmar Örn Hilmarsson, zaś dołączył Guðmundur Sigurfreyr Jónason. W tym nowym składzie grupa zagrała kilka koncertów i jeszcze w 1982 roku wydała 12-calowy album EP zatytułowany „The Fourth Reich”, który dedykowany był pamięci austriackiego psychiatry i psychoanalityka Wilhelma Reicha, którego książki zostały zakazane przez reżim nazistowski. Płyta ta została wydana na Islandii przez wytwórnię Mjöt, należącą do Magnúsa. Jego dystrybucją zajmowała się również brytyjska wytwórnia Shout. Tuż po wydaniu płyty zespół opuścił Thorsteinn Magnússon. Pozostali czterej członkowie kontynuowali dalszą działalność Þeyr, jednak niedługo, bo w czerwcu 1983 roku zespół rozpadł się definitywnie.
Już po rozpadzie grupy wytwórnia Gramm wydała jeszcze album EP Þeyr zatytułowany „Lunaire”, który zawierał utwór tytułowy oraz dwie inne kompozycje nagrane w Kopenhadze.
Jak potoczyły się dalsze losy muzyków Þeyr? Magnús Guðmundsson prowadził dalej wytwórnię Mjöt, później założył zespół Med Nöktum (With the Naked), z którym wydał album „Skemmtun” (1985). Współpracował także z innymi artystami. Wycofał się ze sceny muzycznej dopiero pod koniec 2005 roku. Wtedy pracował dla firmy ubezpieczeniowej i w dziale ubezpieczeń Landsbankinn (National Bank). Guðlaugur Kristinn Óttarsson i Sigtryggur Baldursson dołączyli do wokalistki Björk Guðmundsdóttir i wraz z innymi muzykami w sierpniu 1983 roku założyli zespół KUKL, a potem The Sugarcubes. Sigtryggur występował również w wielu innych projektach, współpracował m.in. z Johannem Jóhannssonem, Emilianą Torrini, Hilmarem Örn Hilmarssonem oraz Steingrímurem Guðmundssonem. Thorsteinn Magnusson poświęcił się swojemu solowemu projektowi Stanya, który później przekształcił się w zespół. Współpracował też z różnymi innymi grupami jak np. Með Nöktum, Upplyfting, Frakkarnir, and Bubbi & MX-21. Ponadto pracuje jako muzyk sesyjny. Hilmar Örn Agnarsson wyjechał do Niemiec, gdzie studiował muzykę i grę na organach kościelnych. Obecnie pracuje jako organista w katedrze Skálholt, a także jako nauczyciel muzyki i jako dyrygent chóru.
Dotychczas nie pojawiały się żadne wznowienia albumów Þeyr i jedynym dostępnym na CD wydawnictwem jest już wspomniany krążek „Mjötviður til Fóta” (2001).
Þeyr :: Mjötviður til Fóta
1 Maggasýn 3:16
2 Bás 12 3:48
3 Tedrukkinn 3:27
4 Þeir 3:38
5 Úlfur 2:54
6 Ópið 2:58
7 Iss 3:13
8 Ónefnt 2:54
9 Það Er Nóg 2:23
10 Current 3:24
11 Rúdolf 2:52
12 Mjötviður 2:51
Þeyr : facebook