Jeśli podoba Ci się to co robimy i chciałbyś nam dać o tym znać, możesz po prostu postawić nam kawę. Będzie nam miło. Poczujemy się lepiej i zmotywuje nas to do dalszego pisania.
Urmull
Zespół Urmull został założony w Islandii jesienią 1992 roku. Już kilka miesięcy później, na wiosnę 1993 roku kapela wystąpiła w konkursie muzycznym Músíktilraunir (Battle of bands). Wprawdzie nie udało im się dostać do finału, mimo to zespół kontynuował swoją działalność i występował w lokalnych pubach.
W skład Urmull wchodzą:
Simon Jakobsson – bas
Guðmundur Birgir Halldórsson – gitara
Stefán Freyr Baldursson – gitara
Davíð Sveinsson – perkusja
Hjalti Ágústsson – wokal
W 1993 roku grupa Urmull wydała kasetę demo pod tytułem „Hitler was framed”, na której znalazło się pięć kompozycji utrzymanych w klimacie grunty rock. Ich brzmienie kojarzyło się ze sceną Seattle lat 90-tych. Wydawnictwo to nie spotkało się jednak ze zbyt dużym zainteresowaniem. Nie zniechęciło to jednak muzyków, którzy przenieśli się do Reykjaviku, aby tam grac koncerty i zarejestrować swój oficjalny debiutancki album.
W 1994 roku doszło do pewien zmian personalnych w Urmull, wyklarował się nowy skład:
Simon Jakobsson – bas
Guðmundur Birgir Halldórsson – gitara
Valgeir Bogi Einarsson – gitara
Jón Geir Jóhannsson – perkusja
Hjalti Ágústsson – wokal
W nowym składzie Urmull nagrał swój debiutancki longplay zatytułowany „Ull á víðavangi”. Album miał premierę w 1994 roku i ukazał się na CD wlimitowanej edycji około pięciuset egzemplarzy, za pośrednictwem wytwórni Rymur. Muzykę na ten krążek skomponowałSimon Jakobsson, zaś teksty napisał Hjalti Ágústsson. Tym razem ich muzyka wywołała pozytywny oddźwięk w prasie i muzycznej scenie Reykjaviku. Zespół funkcjonował do 1995 roku. W między czasie dotychczasowego pałkarza zastąpił Birgir Jónsson (Dimma). Kapela opublikowała wówczas nowy utwór „Himnalagið”, a w zasadzie cover innego islandzkiego zespołu Grafík. Kompozycja ta pojawiła się na dwóch składankach: „Ís med dyfu” (1995, Rymur) i „Ávextir” (1995, Rymur).
W latach 1995-2010 zespół Urmull zawiesił swoją działalność. Perkusista Jón Geir Jóhannsson występowa łach w takich zespołach jak Skálmöld, Ampop i Hraun. Hjalti Ágústsson był pierwszym wokalistą w hard rockowym zespole Dimma, w którym za perkusją zasiadł Birgir Jónsson. Basista Simon Jakobsson grał w grupie Buttercup, a gitarzysta Guðmundur Birgir Halldórsson w rockowej kapeli Reykjavik!
Wiosną 2010 roku grupa Urmull reaktywowała się występowała na różnych koncertach, m.in. na słynnym festiwalu Aldrei fór ég suður (“I never went south”) w miejscowości Ísafjörður znajdującej się na Fiordach Zachodnich. W tym samym roku ukazało się wznowienie albumu „Ull á víðavangi” (2010, Urmull). Dany materiał został zmiksowany na nowo, album dostał również nową okładkę, ponadto na płycie pojawił się dodatkowy utwór „Himnalagið”
27 maja 2020 roku ukazała się kolejna reedycja albumu „Ull Á Víðavangi”. tym razem wydana przez Records DK. Wznowienia debiutanckiego longplaya zespołu Urmull świadczą o niesłabnącym zainteresowaniu ich muzyką.
Musimy pamiętać, że kompozycje z „Ull Á Víðavangi” mają niemal 30 lat. Był rok 1994 kiedy materiał ten miał swoja premierę. Natomiast od kilku lat muzyczna scena przeżywała boom na amerykańskiego alternatywnego rocka, a szczególnie brudne gitarowe brzmienie z Seattle określane jako grunge oraz wykonawcy związany z wytwórnią Sub Pop. Nirvana, Pearl Jam, Alice In Chains, Soundgarden, Mudhoney, Screaming Trees, Melvins, Tad, Green River, Mother Love Bone , to tylko niektóre przykłady kapel, których wówczas wstyd było nie znać.
Moda na grunge dotarła również na Islandię i znalazła wielu swoich sympatyków. Bez wątpienia miała również duży wpływ na twórczość zespołu Urmull. Muzyka z „Ull Á Víðavangi” znajduje swoje korzenie w mocnym rockowym graniu posiadającym tzw. Seattle Sound. Kompozycje islandzkiej kapeli charakteryzują się zatem należytym brudnym brzmieniem, hałaśliwymi i szorstkimi gitarami, energetycznymi gitarowymi riffami, ale również nośnymi solówkami i wpadającymi w ucho melodiami oraz mocnym i emocjonalnym wokalem.
Nie da się ukryć, że muzyka Urmull często przywołuje skojarzenia z pierwszymi albumami amerykańskiego zespołu Pearl Jam („Ten” i „Vs.”; zresztą porównajcie okładkę płyty Islandczyków z „Vs.” Pearl Jam – jakieś podobieństwa?). Podobnie barwa głosu i maniera wokalna Hjaltiego Ágústssona jest bardzo podobna do śpiewu Eddiego Veddera (Pearl Jam). Z uwagi na to z początku można nabrać pewnego dystansu do tej muzyki, ale z kolejnymi przesłuchaniami można zauważyć, że nierzadko Islandczycy podążają jednak w innych kierunkach, starają się odnaleźć swój własny styl. Jestem ciekaw jak ich muzyka ewoluowałaby na kolejnych płytach. W każdym bądź razie Urmull był ciekawym kolektywem i wniósł swój niezaprzeczalny wkład w historię islandzkiej muzyki rockowej.
Urmull :: Ull á víðavangi
1. Me and My Big Brown Belly 4:10
2. Tosted 4:43
3. Refuel 3:13
4. Alone 5:11
5. First Day 4:02
6. Quarta 4:13
7. Rew 4:10
8. Hitler Was Framed 2:14
9. Corner 3:10
10. Pickwick Pedigree 3:27
11. Dans kvígunar 4:49
12. Himnalagið (Bónus Track)